Συχνά στην Ελλάδα παρατηρείται ότι υπάρχει μια σύγχυση για τον επαγγελματικό ρόλο
και τις αρμοδιότητες του ψυχιάτρου, του ψυχολόγου και του ψυχοθεραπευτή. Πιο συγκεκριμένα για την αποσαφήνιση των τριών διαφορετικών ειδικοτήτων:
Ο ψυχίατρος είναι ιατρός με εξειδίκευση στην Ψυχιατρική. Είναι ο μόνος από τους παραπάνω, που μπορεί να συνταγογραφήσει κάποιο φάρμακο και μπορεί να δώσει
διάγνωση ψυχιατρικής διαταραχής βασισμένη είτε στο εγχειρίδιο του DSM, το οποίο είναι το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών και
έχει εκδοθεί από τον Αμερικανικό Ψυχιατρικό Σύλλογο είτε στο εγχειρίδιο του ICD για τη Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών, που έχει επιμεληθεί και χρησιμοποιηθεί
από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Υπάρχουν ψυχίατροι, οι οποίοι αναλαμβάνουν να συνταγογραφήσουν τη φαρμακευτική αγωγή και να παρακολουθούν τους ασθενείς τους,
αλλά δεν αναλαμβάνουν τον ασθενή θεραπευτικά. Σε αυτή την περίπτωση, συνεργάζονται με τον εκάστοτε ψυχοθεραπευτή για την καλύτερη στήριξη του ασθενή. Ακόμα,
υπάρχουν ψυχίατροι που έχουν εκπαιδευτεί στη ψυχοθεραπεία και μπορούν να αναλάβουν και τους δυο ρόλους σε ένα περιστατικό. Σε έναν άνθρωπο, που έχει ήπια συμπτώματα,
άγχους-στρες, δυσκολία στην καθημερινότητα, στον ύπνο, στην διαχείριση κάποιων καταστάσεων ή που επιθυμεί την προσωπική του ανάπτυξη, προτείνεται καλύτερα να ξεκινήσει
ψυχοθεραπεία και αν ο θεραπευτής του το κρίνει απαραίτητο να τον παραπέμψει στον εκάστοτε ψυχίατρο.
Ο ψυχολόγος είναι ο επαγγελματίας, ο οποίος έχει ολοκληρώσει τις
σπουδές του σε ένα Τμήμα Ψυχολογίας Ελληνικού ΑΕΙ ή σε ένα Αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού είτε πλέον από κάποιο ιδιωτικό κολλέγιο. Δεν υπάρχει ψυχολόγος,
που να ασκεί το έργο του και να μην κατέχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Ο ψυχολόγος είναι ο μόνος, που έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει και να κάνει αξιολογήσεις μέσω
της χρήσης ψυχολογικών τεστ και προβολικών δοκιμασιών. Επιπρόσθετα, ο ψυχολόγος νομικά κατέχει δικαίωμα να ασκήσει την ψυχολογική θεραπεία χωρίς περαιτέρω εκπαίδευση,
όμως είναι κάτι το οποίο δεν επιτρέπεται από τον επαγγελματικό κώδικα και είναι κατακριτέο. Είναι πολύ σημαντικό όταν κάποιος ξεκινάει το θεραπευτικό του ταξίδι να ρωτάει
τον εκάστοτε θεραπευτή για τις εξειδικεύσεις του και την προσέγγισή του. Ο ψυχοθεραπευτής ως επαγγελματική ειδικότητα στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα νομικά κατοχυρωμένος.
Ο ψυχοθεραπευτής δουλεύει ατομικά, ομαδικά, με οικογένειες και ζευγάρια ασκώντας συνεδρίες ψυχοθεραπείας. Για να θεωρείται κάποιος ψυχοθεραπευτής χρειάζεται να έχει
ολοκληρώσει την φοίτησή του σε ένα ιδιωτικό αναγνωρισμένο και πιστοποιημένο οργανισμό ψυχοθεραπείας. Οι ιδιότητες που μπορούν να ασκήσουν την ψυχοθεραπεία είναι
ο ψυχολόγος, ο ψυχίατρος και ο κοινωνικός λειτουργός, επιπρόσθετα της ακαδημαϊκής τους εκπαίδευσης. Ψυχοθεραπεία μπορεί να κάνει ακόμη και ένας άλλος επαγγελματίας,
που προέρχεται από άλλον επαγγελματικό κλάδο, με την κατάλληλη εκπαίδευση, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ονομάζεται σύμβουλος ψυχικής υγείας και όχι ψυχοθεραπευτής.
Ένα από τα βασικότερα στοιχεία για να ασκήσει κάποιος το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή είναι να έχει κάνει ο ίδιος χρόνια ψυχοθεραπεία πριν ασκήσει το επάγγελμα για να
μπορεί να διαχειριστεί ζητήματα, που φέρουν οι θεραπευμένοι και να μην υπάρχουν συγχύσεις.
Ένα σημαντικό ζήτημα είναι ο εκάστοτε επαγγελματίας να είναι εγγεγραμμένος
στο σύλλογο της προσέγγισης, που ακολουθεί. Τέλος, επειδή στην ειδικότητα του συμβούλου ψυχικής υγείας δεν υπάρχει σαφή εκπαιδευτικό πλαίσιο-υπόβαθρο, πολλοί επιτήδειοι
αυτοαποκαλούνται σύμβουλοι ψυχικής υγείας με μηνιαία σεμινάρια. Πέρα από το κομμάτι της έρευνας, που θα κάνετε, να μην αισθανθείτε ντροπή να ρωτήσετε τις εξειδικεύσεις
και να εμπιστευτείτε το ένστικτό σας αν τυχόν αισθανθείτε ότι κάτι από αυτό που γίνεται στην θεραπεία είναι παραβιαστικό.
